27'ler Kulübü [Konuşmalar]

      27'ler Kulübü

       [Konuşmalar]

- Davullar çalmaya başladığında, kaçacaksın.

- Neden?

- Soru sorma. Soru sor diye para vermiyorum.

- Tamam.

- Önüne; yüksek ağaçları bulunan, kasvetli bir orman çıkacak.

- Sonra.

- Sonrası yok. 

- Çok saçma değil mi?

- Saçma olan ne?

- Her şey.

- O zaman düşünme.

- Neyi?

- Yönergelerimin akla aykırılığını.

- Biraz açıklama yaparsan, belki daha iyi anlarım.

- Anlaman için konuşmuyorum.

- Ne için konuşuyorsun?

- Uyman için.

- Neye uymam için?

- Bana.

- Tamam o zaman. Seni dinliyorum.

- Seni bir araba karşılayacak. O arabaya bin.

- Nasıl bir araba?

- Sandıktan yapılmış. 

- Nasıl bir sandık?

- Soru sorma. Paralarımı çarçur ediyorsun.

- Ama bilmem gerek.

- Tamam o halde, tabuttan.

- Sandık mı?

- Evet. Tabut.

- Tabuta bineceğim öyle mi?

- Evet. Burada anlaşılamayacak bir şey yok.

- Hayır tabi ki yok ama neden bindiğimi sorabilir miyim?

- Öğrenip ne yapacaksın?

- Normal bir arabaya binebilirim belki.

- Neden?

- 'Seni bir araba karşılayacak. O arabaya bin.' Demedin mi? 

- Dedim.

- O halde, beni bir yere yollayacaksın. Normal bir arabaya binsem, yani tabut biraz şey...

- Ne?

- Ürkütücü.

- Ama Tanrı öyle söyledi.

- Hangi Tanrı?

- En yüksek katta oturan.

- Tanrı?

- Şu göbekli olan.

- Göbekli mi?

- Aramızda kalsın, iştahı biraz açıktır.

- Ama benim bildiğim, Tanrı göbekli değildir.

- Nedir senin bildiğin.

- O ezeli ve ebedi...

- Bırak şimdi o zırvaları da, sen beni dinle.

- Ama Tanrı yemek yemez, yani o...

- Yer. Çok da güzel yer. Tüm dünyayı silip süpürene kadar, yer. Yiyecekte. Çünkü o hiç doymayacak.

- Peki benden ne istiyorsun?

- Ben istemiyorum.

- Ama bana para verdin. 

- Evet.

- Konuşma ve dediklerimi yap, dedin.

- Evet. 

- Bu durumda, sen benden talep ediyor oluyorsun? 

- Hayır. Çünkü benden de talep ettiler.

- Neyi?

- Seni inandırmamı.

- Neye?

- Ölüme.

- Hangi ölüme.

- Senin ölümüne.

- Kim?

- Şişko Tanrı.

- Bir dakika, Tanrı, ölümüme, inandırması için seni mi gönderdi?

- Şişko Tanrı.

- Tanrı işte. 

- Şişko Tanrı.

- Şişko demişim dememişim ne fark eder.

- Hayır. Şişko Tanrı.

- Tamam öyle olsun, şişko tanrı, ölümüme, inandırması için seni mi gönderdi?

- Evet.

- O halde, o para neydi.

- Rüşvet.

- Kime?

- Zebanilere.

- Niye?

- Çok üstüne gitmesinler diye.

- Sebep?

- Çünkü yenisin. Yeni olanlara, ortama alışmaları için, biraz kötü davranırlar. ama üzülme alışırsın. Hele o kırbacın tadı, bir bakmışsın ne kadar tatlı gelmiş. 

- Ne kırbacı?

- Günahlarının kırbacı.

- Peki sen kimsin?

- Ölüm.

- Melek mi? Ölüm meleği mi?

- Ölümün meleği olur mu?

- Olmaz mı?

- Ölüm, ölümdür.

- Şey...

- Korktuk galiba.

- Biraz.

- Biraz mı?

- Yani, baya korktum.

- Hadi al şu parayı da, aramızda ki gerilim durulsun biraz.

- Teşekkür ederim ama artık bitirelim bu şakayı.

- Ne şakası?

- Yaşadığımız her şey, ölüm şakası, Tanrı, yani aramızda geçen herşey.

- Şişko Tanrı.

- Tamam! Şişko Tanrı! 

- Aferin.

- Şaka değil mi? Hani var ya televizyonlarda yapılanlardan. Ölüm şakası. Şaka işte!

- Ölümün şakası olur mu?

- Olmaz mı?

- Ölüm, şaka kaldırmaz.

- Tamam o zaman. Ben gideyim. Beni beklerler.

- Kimler?

- Sevdiklerim.

- Artık yoklar.

- Nasıl yoklar?

- Uzaklaştın.

- Kim?

- Sen.

- Sevdiklerimden, neden uzaklaşmak isteyeyim.

- Şeytana kandın. Kötüye inandın. Kendini metronun raylarına attın. Böylelikle sevdiklerinden uzaklaştın.

- Ama...

- Ama ne?

- Üzerimde öldüğüme dair hiç bir emare yok.

- Metro raylarına dağılan parçaların ve kopan boynunu mu diyorsun.

- Kopan mı?

- Evet.

- İşte buradalar, kopmadılar.

- Bedenin orada.

- Nasıl orada. Ben oradaysam burada ki kim?

- Sence?

- Ruhum?

- Tebrik ederim.

- Neredeyim o zaman?

- Arada.

- Araf gibi mi?

- Hayır. 

- Cehennem mi?

- Hayır.

- Cennet mi?

- Güldürme beni.

- Neredeyim o zaman?

- 27 liler kulübünde. 

- 27 liler kulübü mü?

- Evet. Unutulanların yeri. Şeytan ile işbirliği yapanların ormanı. Başkaldıran insanların topluluğu. İntihar cenneti.

- Şaka bütün bunlar. Şaka değil mi? Doğruyu söyle?

- Evet, şaka.

- Rahatladım. 

- Bende. 

- Bir dakika, şurada ki; 

Morrison ve Cobain değil mi?

Ve daha bir çok...

- Evet.

- Ölenler...

- Evet.

- Ben gerçekten...

- Evet sen gerçekten...

- Uzaklaştım.

- Evet. Sen gerçekten, uzaklaştın sancılarından.

- Peki sen gerçekten kimsin?

- Hendrix.

- Jimi Hendrix mi?

- Evet.

- Gitarın nerede?

- Gel göstereyim. 

- Çok mutlu olurum.

- Sigara ister misin?

- Yasak değil mi?

- Burada herşey mübah.

- Teşekkür ederim, kullanmıyorum.






H.Altıntaş
Siyah Gergedan