Umudun Kaypak Gülüşü
'Anlamasınlar...'
Anlatmasın kendini kendin, bir başkasına.
Bırak, durduğu yerde, aksın yağmur.
Düşmesin koşarken, başkalarının üzerine göktaşı.
Sen mi doğurdun bu gezegeni, yakmak için?
Kahraman var da, ben mi göremedim pelerinini?
Yoksa, sen de miydi ölümsüzlüğün sırrı?
Yahut, yorgun mu düştü umutların?
___
Unutma:
'Yalnızlık, anlayabileceğin kadardır.
Yalnızlığının boyutları, sende sınırlıdır.
Bir başkası, yalnızlığını, kendi anladığı kadarı ile tercüme eder.
İnsan sadece, bildiği kadarı ile yalnızdır.
İçine işlenen her şey, üzüntü ve keder, sancı ile başlar, ardından yalnızlıkla devam eder.
Ama yalnızlık sadece kelimelerde biter.
Yalnızlık, hep devam eder.
Yalnızlık, hep yarım bıraktırır insanı.
Yarım olan hep yalnızdır.'
O yüzden, arama boşuna...
Sayfalar sandığın kadar saf olmayacaktır.
Hiçlik, her zaman galip gelecektir ışığa.
Gece, her zaman tecavüz edecektir aydınlığa.
Her sabah uyandığında, umutların birer birer masallara karışacaktır.
Sen ise; masal kahramanı olmak yerine, ölümü isteyeceksin, güneşin çökme saatinde.
Her şey; anlamsızlaşacak.
Hiçbir şey; dalında durduğu kadar, güzel olmayacaktır.
H.Altıntaş
Siyah Gergedan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder