Kurmalı Müzik Kutusu

Kurmalı Müzik Kutusu






Kendimi çok uzağa taşıdım.

Zamandan uzak,

kaçabildiğim kadar,

kumdan ve deniz fenerlerinden.

Güneşten ve karınca yuvalarından.

Güveler her sabah ellerimi kemiriyorlar.

Ve ben her sabah olduğu gibi, 

kımıldamıyorum.

İçeriden bir kadın sesi yükseliyor,

bakmaya gittiğimde,

sen ile karşılaşıyorum.

'Yine kendini boğdun' diyor.

Bakıyorum, 

konuşmaya çalışıyorum.

Sanırım düşüncelerim,

dudaklarımı susturuyor.

Ben öylece sana bakıyorum,

içinde senli şeyleri barındıran her şeyle.

Keşke içimi boydan boya, 

ayırabilseydim de gösterebilseydim.

Açıp açıp dinleyebilseydin.

Çünkü ne bir sözün değeri var bunun karşısında,

ne de anlatacak tek bir mecal.

Dün gece yine seni düşünmekten yorgun düştüm.

Bütün gece sahil boyu yürüdüm.

Sana benzeyen her yere baktım.

Bir ara yağmur yağacak sandım.

Durdum ve açtım ağzımı.

Bekledim.

Ne bir yağmur damlası geldi buldu beni,

ne de sana benzeyen bir yaşam biçimi.

Oysa ben gölgene bile razıyım.

Şimdi yine kımıldamıyorum ve

durgun sulara dokunuyorum.

İki yakayı bir araya getiremedim,  

sadece kravatımı gevşettim.

Düz bir çizgide bile yürüyemedim.

Düştüm ve kalkıp ilerledim.

Bırakılmışlıklar,

yorgunluk ve geçmiş zaman ekleri.

Benden geriye sadece yalnızlıklarım kaldı.

Uygun bir zamanda yatağımı değiştireceğim.

Başka bir evde bulmalıyım kendime

ve yemek yiyecek bir sofra.

Şimdi, gitmeliyim.

Saatin çok geç olduğunun farkındayım.

Zamanın hızlı olduğunun ben de farkındayım.

Biliyorum, 

sensizlikten delirdiğimin, 

kendimi köşeye sıkıştırdığımın ben de farkındayım.

Ama sensizlikle nasıl başa çıkılır,

nasıl tek başına ölünür,

işte onu bilmiyorum.

Gitmeden sana bir şey söylemeliyim;

eğer yakın bir zamanda yağmur yağarsa,

dışarı çık ve yürü,

gökyüzüne bak ve gül,

gözlerini kapat ve beni bekle,

birkaç göz kapatışın ardından,

buluttan düşüp elleri tutacağım.

Ve seni tanrılardan bile sakındığımı unutma.

Şimdi müsadenle, 

gidip,

kendimi boğacağım...
















H.Altıntaş
Siyah Gergedan