Köprü Üstü [Konuşmalar]

 Köprü Üstü

[Konuşmalar]

k: Sigaram bitti.

a: Ama yağmur yağıyor.

k: Çok uzak değil.

a: Çok yakında değil.

k: Kısa bir yürüyüşle. 

a: Seninle geliyorum.

k: Neden?

a: Çünkü saat çok geç oldu.

k: Yani?

a: Yani, karanlık.

k: Gece ve aydınlık.

a: Evet. O zaman birlikte...

k: Yürüyelim ama yerler çok ıslak.

a: Elini tutarsam düşmezsin.

k: Hayır!

a: Neden?

k: Ellerim yapışmış.

a: Nereye?

k: Küflü bir tabloya.

a: Kurtarırsam, tutabilir miyim?

k: Neden?

a: Boşver.

k: Bana böyle söyleme!

a: Ne söylemeyeyim?

k: Böyle söyleme! Boş verme, deme!

a: Tamam.

k: Şimdi söyle?

a: Çünkü ellerin benim...

k: Evet.

a: Ellerime çok benziyor.

k: Başka bir çok şey gibi.

a: Başka bir çok şey gibi.

k: Galiba biraz içtim.

a: Ve başın dönüyor.

k: Evet.

a: Biraz oturmak ister misin?

k: Evet.

a: Peki, kahve ister misin?

k: Neden?

a: Ayılmak için.

k: Ben sarhoş değilim.

a: Sarhoşsun.

k: Hayır değilim. Ben sadece hoşum.

a: Peki.

k: Bak, köprü.

a: Evet ama bize zarar verecek.

k: Denemeden bilinmez.

a: Denemeden de bilebilirsin.

k: Filmlerdeki gibi.

a: Çok romantik ve bana göre değil.

k: Hayır, senin gibi.

a: Beni tanımıyorsun.

k: Hayır, seni kendim gibi tanıyorum.

a: Bana uzak değilsin, değil mi?

k: Hiç olmadım.

a: Biliyorum. 

k: Bildiğini biliyorum.

a: Seni öpebilir miyim?

k: Boynum çok hassas.

a: O zaman orası hep benim olsun.

k: Yağmur çok şiddetli.

a: Üşüyor musun?

k: Seninle değil.

a: Seninle ilgili her şey daha parlak ve gerçek.

k: Çok romantik.

a: Hayır değil.

k: Neden olmadığın biriymişsin gibi davranıyorsun?

a: Olmak istediğim kişi çok güçlü.

k: Hayır değil.

a: Biliyorum.

k: Benim yanımda gerçek olabilirsin.

a: O zaman senin yanından ayrılmayı istemem.

k: O zaman ayrılma.

a: Seni önceden tanıyor gibiyim.

k: Bende.

a: Kendimi seninle olması gerektiği gibi hissediyorum.

k: Normal.

a: Gerçek.

k: Hiç olmadığı kadar.

a: Senden bir şey isteyebilir miyim?

k: Ne istersen.

a: Beni sevebilir misin?

k: İstemediğin kadar. Ama bu seni sıkar mı?

a: Beni sıkan şeyler çok başka.

k: Peki sen, beni sevebilir misin?

a: Gözlerinde kaybolmak şartıyla.

k: Romantik.

a: Hayır değil.

k: Peki, öyle olsun.

a: O üzerindekiler ne?

k: Bunlar mı? Bunlar ağırlık.

a: Ne için?

k: Yaşadıklarım için.

a: Nasıl?

k: İnsanın yaşantılarındaki ağırlıklar.

a: Ne işi var üzerinde?

k: Bana soracağına kendine baksana.

a: Bunların burada işi ne?

k: Daha önce görmemiş miydin? 

a: Neyi?

k: Sende de olduğunu.

a: Hayır.

k: Neden?

a: Sen yoktun.

k: Şimdi gitmeliyim.

a: Neden?

k: Ağırlıklarım.

a: Gitmesen olmaz mı? Daha çok erken.

k: Hayır geç. Seninde ağırlıkların var.

a: Bir şekilde koparabiliriz bunları değil mi?

k: Ben isterim ama onlar benden kopmaz.

a: Peki yaşadıklarımız?

k: Küçük bir hatıra.

a: Sandığından daha büyük.

k: Belkide ama yine de gitmeliyim.

a: Ama yine de gitmelisin öyle mi?

k: Evet.

a: Ama sana çok alıştım.

k: Çocuk gibisin.

a: Senin yanında.

k: Büyümelisin.

a: Büyümek istemiyorum.

k: Neden?

a: Büyürsem, sen gidersin.

k: Ben zaten gideceğim.

a: Yanımda kalman için tüm kalbimi verirsem... lütfen gitme...

k: [...]

a: Neredesin?

k: [...]

a: Gitme.

k: [...]

a: Kendimi çok yalnız hissediyorum.

k: [...]

a: Üşümeye başladım. Köprü sallanıyor.

k: [...]

a: Soğuk. Hiç bu kadar soğuk olmamıştı.

k: [...]

a: Beni duyuyor musun?

k: [...]

a: Tamam, kabul ediyorum romantiğim! Ama ne olur geri gel. Bak bu köprü sallanıyor.

k: [...]

a: Ben büyümek istemiyorum! Beni yalnız bırakma!

k: [...]

a: İstersen oyuncağımı sana veririm.

k: [...]

a: Bak işte yanımda.

k: [...]

a: İçi boşaltılmış ama güzel.

k: [...]

a: Biraz kirlenmiş ama halen daha beyaz.

k: [...]

a: Bak gözleri senin gibi.

k: [...]

a: Senin gibi beyaz bir tavşan.

k: [...]

a: İstersen onu canlandırabilirim?

k: [...]

a: Kendimi, kalbimi ona takabilirim.

k: [...]

a: Lütfen. Burası sallanıyor.

k: [...]

a: Gitme.

k: [...]

a: Bulduğum tek gerçek sensin. Gitme!

k: [...]

a: Yaşadığım tek gerçek sensin. Lütfen gitme...

k: [...]

a: Köprü yıkılıyor!

k: [...]

a: Yağmur durdu! Lütfen Gitme!

k: [...]

a: Köprü yıkılıyor!

k: [...]

a: Ağırlıklarım!

k: [...]

a: Düşüyorum...

k: [...]

a: Her şey çok soğuk ve yalnız...

                            

H.Altıntaş

Siyah Gergedan