Kendini Asmaya Çalışan Umutlardı Parçalara Ayrılan
Duman süzülürken
akar gökyüzü,
nefesi kesilmiş
katil bir balinanın
köpüğünün savruluşu,
gece çökerken yeryüzüne.
Elimde açmıştı
yarım ay
ölü bir gülüşün
bakışı ardında.
Yağmur yağarken
bulutların arasından
tanelere değen bendim,
bitkin toprak parçasına.
Görmezden gelmiştin
dokunurken
savurduğun parmaklarımı
geride bıraktığın yamaçta.
Gece ayrılırken
yanımızdan,
köprünün altında
mayına bastı ellerim.
Çamura yuvarlandı
kertenkelenin yeşil gövdesi
Dokunma dedi!
Neden dedim?
İnsan severken
çirkinleşebilir mi?
Çirkin bir bakış ile bakabilir mi?
Sonra
sessizce bekledim
başı dönmüş gövdemi
duvara yaslayarak.
Ardından içimden geçti
köprüden geçen arabalar.
Yağmurla birlikte
aktım kaldırım taşlarına
ve dakikalarca izledim
otobüse binerken
bir yabancıymışım gibi bakışını...
H.Altıntaş
Siyah Gergedan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder